Urodził się 10 lutego 1922 roku w Częstochowie, zmarł 5 grudnia 1975 r. w Legnicy. Lata szkolne spędził we Francji, w Tuluzie. Wojna przerwała jednak dalszą edukację i zmusiła go do zmiany planów. Po powrocie do Polski na krótko zamieszkuje w Częstochowie. W latach 1947-1949 pracował jako nauczyciel w szkole powszechnej, w Dusznikach Zdrój, prowadzonej przez Braci Szkolnych ucząc m.in. języka francuskiego. Dwa lata później osiedlił się w Legnicy. Początkowo pracował jako nauczyciel, zaś od roku 1956 został instruktorem w Legnickim Domu Kultury.
Jego niezwykła osobowość, wsparta głęboką i wszechstronną wiedzą sprawiła, że w przeciągu 26 lat pracy zawodowej stał się jedną z czołowych postaci życia kulturalnego w naszym mieście. Na przełomie lat 50. i 60. przez 10 lat kierował Teatrem Młodego Widza, którego przedstawienia, adresowane zarówno do widowni dziecięcej, jak i do dorosłych, cieszyły się ogromnym powodzeniem. W tym też czasie prowadził z sukcesem zespoły jazzu tradycyjnego.
Głównym jednak przedmiotem jego zainteresowania była muzyka chóralna, której poświęcał się w dwojaki sposób: jako dyrygent i jako animator ruchu chóralnego w Polsce. Już w 1949 r. założył i prowadził do końca swego życia chór "Madrygał", istniejący i działający do dzisiaj. Z kolei w 1967 r. zainicjował Ogólnopolski Turniej Chórów "Legnica CANTAT", który stał się jednym z najwyżej cenionych konkursów chóralnych w Polsce.
Henryk Karliński łączył w sobie wyjątkową pasję i oddanie pracy zawodowej z ogromną wyobraźnią , pomysłowością, ale i sprawnością organizacyjną. Miał dar przyciągania do siebie ludzi i potrafił w nich wzbudzać i rozwijać zainteresowanie sztuką, której sam się z zamiłowaniem poświęcał.
Przyjęcie przez Legnickie Centrum Kultury imienia Henryka Karlińskiego, to wyraz hołdu dla jego kulturotwórczej działalności na rzecz miasta Legnicy.
