Zbigniew Grochowski urodził się 31 sierpnia 1926 w Lublinie. Wybuch wojny zastał jego rodzinę w Brześciu (obecnie teren Białorusi). Późną jesienią 1939, po pierwszych wywózkach Polaków na Syberię, rodzice zdecydowali o ucieczce do krewnych w Lublinie. Na skutek zaangażowania ojca w działalność konspiracyjną i aresztowania krewnych matki, rodzina przeniosła się do Warszawy, gdzie przeżyła okupację. Tam, na tajnych kompletach Zbigniew Grochowski ukończył gimnazjum i przystąpił do Szarych Szeregów, biorąc udział w akcjach małego sabotażu i fotografując niemieckie obiekty i uliczne egzekucje. Pierwszy miesiąc Powstania Warszawskiego spędził na Starym Mieście przy ulicy Sapieżyńskiej 10, pod przybranym nazwiskiem Stefan Zabłocki. Po upadku Starówki, wraz z ewakuowaną ludnością cywilną, trafił z matką i bratem do obozu przejściowego Dulag 121 w Pruszkowie, a następnie w głąb Rzeszy, na roboty do niemieckiego gospodarstwa rolnego.
Wernisaż 1 sierpnia o godz. W (17.00).
Po wojnie zamieszkał w rodzinnym Lublinie, gdzie ukończył studia geologiczne na Uniwersytecie Marii Curii-Skłodowskiej i pracował jako pedagog. Na początku lat 50. skierowano go do Legnicy, gdzie kontynuował nauczanie fizyki i matematyki i gdzie mieszka do dziś. Wielką pasją Zbigniewa Grochowskiego była praca z młodzieżą, dla której wiele obozów wędrownych i kolonii w najpiękniejszych rejonach Polski. W czasie dwudziestoletniej działalności w Towarzystwie Wiedzy Powszechnej prowadził rocznie kilkaset wykładów na tematy pedagogiczne w wiejskich klubokawiarniach i "Uniwersytetach dla Rodziców". Pozostaje wiernym propagatorem wiedzy i pamięci o Powstaniu Warszawskim, poświęcając wiele czasu na spotkania i prelekcje na temat tego wydarzenia. Za działalność społeczną i zawodową otrzymał liczne wyróżnienia i odznaczenia.
@
